İyi de heyran, bu temponun değil doksan, dokuz dakikasına bile nefes yetmez ki. Yolun üçte birini (inşallah 3x35=105) tamamlayan Selçuk da kardeşlerine uymaz mı. Şuursuz baskı rakibin işine gelir mi; gelir elbette. Onlar da iki dakika sonra oldu mu sana Konyakuru...

Dakika 25. Kalan üçbindokuzyüz saniyede ne yapacağını bilmeden söylüyorum bak Ömer: Çok kalınsın. Özellikle de en kıvrak olması geren bölgen, yani belin. Ama şöyle de bir avantajın var. Baktın ki futboldan daha fazla ekmek yiyemeyeceksin, dayanırsın İkea'nın kapısına, "Alın beni, birkaç yatak odası, yemek odası takımı yapın" dersin. Bu fikrime ne dersin? (Sakın darılma; ben büyüğünüm. "Canım, ben senin amcanım" şeklindeki o derin felsefî görüş muvacehesinde)...

Bir de kenara bakalım neler oluyor.

Hava isli, sisli, pis, puslu. İmparator hazretleri görünmüyor. Aykut beyler her zamanki gibi. Bir kaşı havada. Takımına muhteşem bir taktik çalışma yaptırmış da semeresini nasıl olsa görecekmiş gibi. Oysa herkes biliyor ki yegâne taktiği kapıp kaçmak. Netekim ilkyarıda birkaç pozisyonda muradına nail olamadı...

Dakika 64. Bir yaşıma daha girdim. Doğumgünüm falan değil ama Konya'nın ve maçın ikinci korneri. (Sormayın "tevellüt ne" diye. Ah ki ne ah...)

Ayyy. Gol. Aslında Galatasaray'ın galip gelme gibi kötü bir niyeti de yoktu. Ama lütfen kaçıncı dakika diye sormayınız lütfen. Başka mecralardan öğreniniz. O dakikayı söylemeye ahlâkım elvermez. Birilerininki veriyordur herhal. Sadece Konya kendi kalesine attı deyip geçeyim...

Ve dakika 90. VAR penaltı dedi. Bence değil. Çünkü Serdar topu gayet güzel kesti...

Haaa, Galatasaray iyi mi oynadı?

Yoook, asla.

Ama niyet rte'nin uçak borcunu ödemek için .aşakşehir'i şampiyon etmek olursa; eh, penaltıdır mutlaka...

Vatana, millete hayırlı, uğurlu olsun.