A. Kadir Konuk hayatı "roman" olanlardan… Cezaevindeki yazarlar için "Yeni Sesler" dizisini ANZ ile birlikte oluşturduğumuzda, ilk kitap olarak Ersin Ergun’un "Seninle Kaldı Sevdam"ı seçmiştik 1987 yılında. İkinci kitap, Hüseyin Şimşek’in "Ayrımı Bol Bir Yoldu Metris"i oldu.  Üçüncü kitap ise, A. Kadir Konuk’un "Gün Dirildi"si olacaktı. Üçü de farklı siyasettendi. Hepsi ikinci baskı yaptı. O zaman idamı Yargıtayca onaylanmış olanlardandı Kadir. Tariş işçi direnişinden dolayı. 1984 yılında Şemdinli ve Eruh baskını olduğunda, buna verilen yanıt Meclis’te onay bekleyen idam cezalarını onaylamak oldu. Tariş davasında yargılanan İlyas Has ve Hıdır Aslan’ın idam cezaları infaz olundu. Ülke içi ve uluslararası tepki olmasa idamlar devam edecekti. Yine Tariş Davasından idam cezası onay bekleyen sıradaki 3. kişi Ali Akgün, 4. kişi ise A. Kadir Konuk’tu. İdam edilse Hıdır ve İlyas’ın kitabını, Gökalp Eren’in kitabını, onlarca diğer kitabı, binlerce yazısı yayınlanmayacak, Heinrich Böll’ün Köln’deki evinin ilk misafiri olmayacaktı. Konuk, çok değerli olan anılarını kitaplaştırdı. Baharda çıkacak bir aksilik olmazsa, memleketin hali malum. Geçende telefonlaştık yine. Yahu dedim, şunu bir yazıya döksen.! O da kırmadı, şimdi siz okurlarımızla paylaşıyorum, kendi verdiği başlıkla.

"Çocukluk yıllarımda, annem durmadan "Kalk şunu yap, bunu yap" diye emrediyor, kalkmayınca kitaplarımı çöpe atıyor, hep aynı sözü söylüyordu: "Bizim oğlan bina okur, döner döner yine okur!"

Bu sözün ne anlama geldiğini bilmiyordum, ama kitaplar bana tüm yaşamım boyunca bir doğruyu öğretmeye yettiler: "RESMİ TARİHLERE İNANMA. HAYALLERLE YAŞAMA, GERÇEKLERİ SAVUN!"

Türkiye tarihini ve kitaplı dinlerin tümünü "Resmi tarihlerden" öğrenmek yerine değişik kaynak ve kanallardan öğrenmeyi yeğledim. Okuduğum binlerce sayfalık belgelerin bana öğrettiği gerçek: Türkiye’de hiçbir zaman gerçek demokrasi yaşanmadı!

İnanmıyorsunuz değil mi? Böyle bir yazının içinde bütün belgeleri, kaynakları aktarmaya çalışmam saçmalık olur. Buyrun yeniden araştırın hepiniz, ama kafalarınızda kalıplaşmış sözleri önce bir kenara koyun lütfen.

Özetleyelim:

Tek kişilerin yönettiği ülkelerde demokrasi asla yoktur!

1. Tek kişi: Mustafa Kemal Atatürk
2. Tek kişi: İsmet İnönü
3. Tek kişi: Adnan Menderes
4. Tek kişi: 1960 1. Askeri cunta
5. tek kişi: 1971 askeri cunta
6. Tek kişi: 1980 askeri cunta
7. Tek kişiler: Tek partili veya çok partili faşist koalisyonlar
8. Tek kişi: İslami faşist diktatör

Öncesini bir tarafa bırakalım;

1920’den sonra yüzbinlerin katledildiği DEVLET eylemleri.

İdam edilen insanlar!

Yeni "Yasaklama" yasaları!

Doldurulan zindanlar!

Yüceltilen milliyetçilik!

Kutsallaştırılan kişiler ve partiler!

Yenileştirilen, güçlendirilen Şeriat!

"Osmanlılaştırma" eylemleri!

Ve gırgırla oynanan "Seçim tiyatroları!"  

Biliyorum, böylesine özet yazıları sevmez tartışmacılar. Ama gıcıklık olsun istiyorum, belki yeniden araştırmaya yönlenebilirler, belki resmi olmayan gerçek yazıları bulabilirler ve belki şu anda yaşadıkları korku dolu köleliği reddetmeye çalışabilirler.

Sinirlenmeyin lütfen, olur mu? Eğer o ülkede bir "Demokrasi" vardıysa, ne zaman, nereye gitti, kimler götürdü onu, kimler izin verdi götürülmesine, kimler destek sundu?

Günümüzdeki faşist diktatörü bile "Demokrat" sayanlar, saydırmaya çalışanlar kimler?

Demokrasi yok, faşizm çok, bu sistemi yok edebilmek için de herhangi bir mücadele, direniş yok. Çünkü İNSAN SEVGİSİYLE DOLU BİR BİRLİK de yok. Hiç bir parti-örgüt böyle bir birlik istemiyor. Bu birliğin kendi yapılarını dağıtacağını iyi biliyorlar. Oysa o dükkanlar, tekkeler, lider mağazaları özgürlükten çok gerekli onlara. Yapıları yıkılırsa nasıl geçinecekler? Bu nedenle diyorlar ki; "BİRLİK OLACAKSA BİZİM ÇATININ ALTINDA OLACAK!"

29 yıldır yaşamımın tüm alanlarında savundum aynı sözü: 

FAŞİZME KARŞI, İNSAN SEVGİSİYLE DOLU BİR BİRLİK YARATILMADIKÇA, O ÜLKEDE ÖZGÜRLÜK DE DEMOKRASİ DE YAŞANILAMAZ!

Bu güne kadar oynanan "Seçim tiyatroları"nda bir yığın hayal uydurdu örgütler-partiler. Her seçimden önce ben de şu sözü yazdım: "Faşist diktatör kaybedebileceği bir seçimi asla yaptırmaz. Seçimi diktatör kazanmıştır!"

Evet, hep o kazandı ve yeni tiyatroyu da o kazanacak zaten.

Ama çok ilginç bir olay yaşandı bu tiyatro sırasında. Geçmişte CHP’yi şiddetle eleştiren ve kendilerine "Sosyalist, devrimci" diyen parti ve örgütler bile CHP destekçisi oldular.

CHP yönetimi yüzlerce yasada diktatörü resmi olarak zaten destekledi ve destekliyor. Kendilerine devrimci, sosyalist diyenler CHP’yi destekleyerek faşist sistemin yarattığı köleliği de onaylamış olmuyorlar mı?

Sinirlenmeyin lütfen, olur mu?

"Demokrasi nerede?

Dağa kaçtı!

Dağ nerede?

Yandı bitti kül oldu!

Peki demokrasi nerede?

Bizim oğlan bina okur, döner döner yine okur!"

36 gün sonra o ülkede korkunç olaylar yaşanılacak. "Ülkemizde muhalefet de var, demokrasi de var" diyerek bazı örgüt ve partilere yaşama hakkı tanıyan diktatör, seçim tiyatrosundan sonra yine o sözü söyleyecek ve uygulayacak: "Hepsini temizleyeceğiz! Tek tek basaraktan, bade süzerekten hilafet sultanlığına ulaşacağız!"

İnanmıyorsunuz değil mi?

Önce aynalara bakın, onlar gerçekleri anlatır hepinize!" A. KADİR KONUK

Tariş’in romanı yazıldı! Sahafta bile zor bulunuyor…